Urbarz gminy Czechowice, należącej do hrabiego Andrzeja Renarda został oficjalnie ogłoszony i zatwierdzony przez Cesarsko-Królewską Nadworną Komisję Urabrialną w Bielsku dnia 17 maja 1770 roku.

Oryginał otrzymał hrabia i dokument zaginął. W Izbie znajduje się odpis urbarza uwierzytelniony przez Radę Miejską miasta Bielska w dniu 20 grudnia 1770 roku, przeznaczony przypuszczalnie dla poddanych. Dokument ten aż do zakończenia II wojny światowej znajdował się posiadaniu rodziny Molów z Czechowic.

Otrzymał go prawdopodobnie Walenty Mola, który był poborcą gminnym oraz cesarsko-królewskich podatków w okresie od 1 kwietnia 1791 roku do 30 czerwca 1796 roku. Wynika to z zachowanego do dziś, a wystawionego przez starszyznę gminną w dniu 6 grudnia 1796 roku świadectwa dobrego sprawowania się na tym urzędzie i absolutorium po prawidłowym rozliczeniu się z powierzonych mu pieniędzy.

Urbarz to księga zawierająca spis majątku właściciela ziemskiego oraz powinności, głównie pańszczyźnianych, jego poddanych. W Polsce występowały od XV do końca XVIII wieku. Urbarze są źródłami informacji dla historyków.